Eg veit eit hi
der gråbein ligger sår
Knurrer over granne kår
Vindblåst blev hans sti
 
Det er så ein får fnatt
Mot natta ule
Hate lyset fule
For lia ho er forbanna bratt
 
Åra er tunge, lyder klagen
som stener oppå sten
Nei den skjebne er ikke ven
Når føa nødig kjem i magen
 
Pistre kan man gjøre
Hungeren jo gnager
Gjennom bringa ho jager
Mangt må verda vøre
 
I tann og sjel finns hakk
Han slikker på sin pote
Ilsk i all sin mote
Fanden ta dette usle pakk
 
I øyra pip ein grusom vind
Kald og hard den vinter
Uløkka har mange finter
Der ho ifra stygdom rind
 
Aldri har eg jaga
Sammen med nokon flokk
Hjartet e ein bitter rokk
Vinglet av lege slaga

Ho peip så vent og fagert
Jenta denne natt
At om livet det er magert
Bryllupet bli satt

 Men brått han enda gliser
Om sin gule tann
Sant er det, at han enda vann
Til alle disse diser
Finnes der en brann
Og den sanninga, den sanninga er sann !